W medycynie weterynaryjnej wykorzystuje się dwie metody elektroterapii: TENS i EMS.

TENS (Transcutaneus Electrical Neuro-Stimulation)

Głównym działaniem TENS jest efekt przeciwbólowy osiągany za pośrednictwem mechanizmu bramki kontrolnej bólu (gate control), a także poprzez wydzielanie endorfin i enkefalin (hormonów o działaniu przeciwbólowym). TENS może być stosowany w przypadku bólu każdego pochodzenia, od bólu o typie nadostrym do przewlekłego.

EMS (Elektromiostymulacja)

Zadaniem EMS jest pobudzenie mięśni do skurczu, wzmocnienie mięśni, poprawa ich odżywienia i odporności na zmęczenie. EMS jest wskazane w przypadku atrofii mięśni w przebiegu licznych schorzeń ortopedycznych i neurologicznych, a także w sytuacji, gdy ruch w stawie jest przeciwwskazany, w celu zapobiegania zanikowi mięśni.